maandag 20 juli 2009

Dokter, mijn konijntje is ziek

We hebben een aantal maanden geleden een konijn geadopteerd van het zusje van Mitzy. Zij heeft sinds 4 jaar een konijn, maar is door omstandigheden niet meer in staat voor haar konijn te zorgen. Nou, toen hebben wij gezegd dat het konijn bij ons verder mocht leven, want dat was de optie, inslapen of naar een goed tehuis, lees ons. De keuze is dan niet moeilijk. Goed we hebben een kooi gekocht en een hek zodat het konijn ook lekker buiten kan rondhuppelen. Nu brengt ieder huisdier (dokters)kosten met zich mee, zo ook ons konijn. Regelmatig ga ik richting dierenarts om te zorgen dat het konijn weer optimaal in vorm komt. Dan moet je uiteraard een afspraak maken. Laatst moest ik een afspraak maken omdat het oogje wat uitpuilde. Ik nam de telefoon en werd doorverbonden met de dierenarts. Hallo dokter, mijn konijntje is ziek. Ik hoorde achter mij een zacht gegniffel en het zinnetje: "mijn KONIJN", wat wel twee of drie keer werd herhaald terwijl ik met de dokter aan het overleggen was wat er precies aan de hand kon zijn met mijn konijntje. Nadat ik het telefoongesprek beeindigd had zei Mitzy, Tom je zei iedere keer mijn konijntje, dat klinkt stom. Hoezo, vroeg ik verbaasd. Het ís toch mijn konijntje?!? Ja, maar zo'n grote vent, die het heeft over zijn konijntje vind ik vreemd klinken zei Mitzy nog. Ik vond dat allemaal maar flauwekul. Nu, een aantal dagen later ben ik het toch wel eens met Mitzy. "Dokter, mijn konijntje is ziek" klinkt uit de mond van een volwassen vent inderdaad vreemd. En de dokter, wat die er van vond weet ik niet. Ik hoorde wel geproest, maar dacht dat mijn konijntje zich in zijn water had verslikt.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten