Aikido

Het is nu ruim 9 jaar geleden, dat ik gestopt ben met aikido. Ik heb het in totaal 13 jaar gedaan. Ik ben begonnen bij Piet Gerrits in Den Helder, die samen met zijn dochter Sylvia lessen verzorgde bij Dun Hong. Groepsfoto van de groep Gerrits. Sensei Gerrits is de wat kalende man in het midden met naast hem zijn vrouw. Ik zelf sta helemaal rechts op de foto. Vanwege een verhuizing naar brabant, ben ik in Oosterhout verder gegaan met aikido, dit was bij Ad van Dongen. Omdat ik voor mijn werk naar Amerika ging voor 4 jaar, ben ik v.w.b. aikido bij Mr. P. (Palentini) terecht gekomen. De grootste aikido-school aan de Amerikaanse Oostkust, althans volgens Mr. P. Hier heb ik 7 dagen per week bijna 4 jaar lang op de aikido-mat gestaan, heb ook nog les gegeven op woensdagavonden. Er werd lesgegeven aan een gemêleerd gezelschap, een dochter van de gouverneur van de staat Virginia, een hersenchirurg (John), wat navy seals, mariniers en nog een handjevol "gewone" burgers. Hij begroette iedere leerling altijd in het Japans. Bijvoorbeeld: Konnichi-wa Tom san of Konban wa Tom San. En op een gegeven moment gingen wij leerlingen onze leraar/sensei in het Japans terug groeten. Konban wa Mr. P. Bij het verlaten van de dojo groette je je leraar voor de fijne les die je mocht volgen. Domo arigato sensei, waarbij je je handen tegen elkaar aan hield voor je gezicht en een kleine buiging maakte. Niet alleen een les aikido, maar ook een lesje in nederdigheid en hoffelijkheid. Je had respect voor elkaar ongeacht je afkomst, kleur, geloof etc. Dat dit doorwerkte in het "gewone"leven staat buiten kijf. Op een vakantiereis naar het westen van Amerika, zou ik een lesje volgen bij Steven Seagal. Door tijdgebrek is dit echter niet doorgegaan, helaas. Steven was de eerste blanke die in Japan aikido-lessen ging verzorgen. Hij is een groot aikido-meester maar een matig filmacteur ;D
Helaas moest ik stoppen met aikido een fantastische sport.