Study American collectors

De Koninklijke marine en ik

Heb de beste jaren van mijn leven bij de Koninklijke marine doorgebracht. Ik klaag niet, maar weet je wat zo verdomde vervelend is? Ik heb freelance copywritingwerk gedaan en heb ook een stukje voor de Koninklijke marine geschreven. Een stukje waarvan een filmpje van 3 minuten zou worden gemaakt om aan de schoolbezoekers mee te geven, zodat zij een film van de marine zouden kunnen tonen aan eventuele liefhebbers. Een leuk stukje geschreven en voorgelegd aan de IGDZ = inspecteur Geneekundige dienst der zeemacht, voor het binnenhalen van medisch personeel. Een inspecteur heeft de rang van commandeur. Voor diegene die niets van de militaire rangorde binnen de KM weten, dit is een vrij hoge functie kan ik je verzekeren. Hij ,de IGDZ, vond het een geweldig stukje tekst waarvan zeker een film van 3 minuten zou kunnen worden gemaakt. Waar ging het filmpje over. Het ging over een plek aan boord van een schip van de KM, gevolgd door een overgang naar een volgend beeld, gevolgd door weer een andere overgang naar een ander beeld en nog......., kunt u mij nog volgen? Zo moeilijk is het niet. Beelden die elkaar opvolgen, bijvoorbeeld een beeld van een stoel in de wachtkamer van de ziekenboeg waar een militair in zit naar een strand, uiteraard dezelfde stoel, waarin die militair zit te genieten van zijn colaatje, zijn voeten in het zeewater. Deze beelden heb ik ruim 10 jaar geleden gemaakt. Toen kreeg ik te horen dat de markt er nog niet klaar voor was. Nu zie je reclamespotjes op tv en in de bioscoop met dezelfde beelden/overgangen (gevechtshandelingen en een overgang naar een tafeltje op een pleintje ergens in een exotische plaats, gezamenlijk aan de cola). Nu is de markt er wel klaarvoor? Bullshit, het was gewoon een geldkwestie. Dit maakt mij zo verdomde kwaad.

Ramses Shaffy aan de hemelpoort

Vlak voor het betreden van de hemel, krijgt Ramses van Petrus een microfoon in zijn handen gedrukt. De poort gaat open en de zaal zit vol met enthousiaste mensen waaronder The King himself (Elvis Presley). De zaal zet het nummer: "zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder" in. Een glimlach verschijnt op zijn lippen. Alle nummers van Ramses worden meegezongen en na afloop wordt Ramses meegenomen naar de bar, alwaar hij wordt voorgesteld aan De Vader en waar na afloop de Wodka en wijn rijkelijk vloeien.
Althans, zo zie ik de binnenkomst van Ramses Shaffy in de hemel.

En de onbewerkte versie van de tekening.

Death by chocolate in Colonial Williamsburg

Het was in Colonial Williamsburg enwel in The Trellis Restaurant. We gingen een dagje shoppen in Williamsburg en besloten de dag te beginnen met een kopje koffie. Restaurantjes genoeg in Williamsburg en allemaal al een keertje bezocht. The Trellis hadden we echter overgeslagen, waarom weet ik niet. Goed wij gingen op het terras zitten en bestelden ons kopje koffie. We vroegen of we er iets bij konden bestellen en de dame bracht ons de kaart met lekkers, d.w.z. lekkers voor bij de koffie. Mitzy bestelde een Browny en ik besloot een stukje chocoladetaart te nemen genaamd Death by chocolate. Wow, het stukje bleek een enorm stuk taart, dat ze in de hoogte hadden opgemetseld. Er werd ook nog even fijntjes opgemerkt, dat er nog nooit iemand was geweest die het hele stuk op kon. Schamper werd naar mijn postuur gekeken en mijn buik kreeg speciale aandacht. Gaat nooit lukken zag ik ze denken. Ik had mijn eerste bakje koffie op en was nog niet halverwege mijn stuk taart, dus bestelde ik nog een kopje koffie. Voordat de koffie echter arriveerde, had ik al tweederde van mijn taart op. De serveerster kon haar ogen niet geloven en volgens mij hoorde ik haar halleluja zeggen. Ze snelde naar achter en kwam met haar collega's terug. Ze stonden allemaal versteld en sommigen keken onder tafel of ik toevallig niet een stuk had laten vallen. De manager werd erbij gehaald en met z'n allen hebben ze vol bewondering gekeken hoe ik me moedig door de taart heen vrat. Ik ben te netjes opgevoed om mijn bordje schoon te likken, maar anders....... Ik kreeg bijna een staande ovatie en hoorde van alle kanten dat ik de eerste en waarschijnlijk de laatste zou zijn die dit huzarenstukje tot een goed einde had gebracht. Met alle egards werd mij de rekening gebracht en kreeg zowaar het tweede kopje koffie gratis. Bij het afscheid kreeg ik van iedere serveerster een handdruk en/of schouderklopje. Het lag op mijn lippen om te zeggen dat het stukje taart wel iets groter had mogen zijn.

Edward Hopper in de Kunsthal

Op de academie zag ik een folder over Edward Hopper wiens werk momenteel in de Kunsthal te zien is.
Een bijzonder mooi plaatje wil ik jullie niet onthouden voor het geval jullie niet in de gelegenheid zijn naar Rotterdam af te reizen.



De titel van het plaatje is Seven A.M. uit 1948.